“Nasıl geçti, anlamadık…”

Her tatil sonunda söylenen bu cümle muhtemelen sömestr tatilinin sona ermesiyle de tekrarlanacaktır.  Tekrarlanabilir çünkü aylarca yerinden, yurdundan, ailenden uzakta kalmışsındır ve bu özlemi 2-3 haftada gidermeye çalışmışsındır.

Kıbrıs’ta okuyan bir öğrenciye verilebilecek en güzel -karne- hediyesi hiç şüphesiz gidiş-dönüş açık tarihli bir uçak biletidir. Ne demek istediğimi anlamak için sömestr tatilinde kampüsünüze uğramanız yeterlidir. Evine gidemeyen birçok öğrenci boşalan yurtlarında uyku dopingi tatiliyle yetinmek durumunda kalıyor. Yabancı uyruklu öğrencilerin memleketlerine gitmeleri 1000 liranın üzerinde bir fiyata patlıyor ki yaz tatilinde bile evine gidemeyen arkadaşlarım olduğunu bilirim. 2 -3 yılda bir evlerine gidebiliyorlardı!

Neyse ki biz daha şanslıyız; aktarmasız, erken rezervasyonla daha ekonomik ve daha kısa sürede evimizde olabiliyoruz. Havayolunun en büyük avantajlarından biridir;  kahvaltıyı yurdunda yaparsın, akşam yemeğini ise evinde  yersin. Yol yorgunluğu yok denecek kadar azdır.

Size komik gelebilir ama gördüğümü söylüyorum: Deniz yoluyla giden arkadaşlarımın büyük bölümü yüzme bilmiyordu.

*****

Kıbrıs’ın ezber bozan soğuğu sömestr tatilinin bitimiyle büyük ölçüde etkisini kaybeder. Önceki yazılarımda belki bahsetmişimdir; Kıbrıs’a ilk gidişimde kış ılık geçer diye kaban götürmemiştim. Sonra kargoyla bizimkiler göndermişti. Sömestr dönüşü çiçekler açmış sizi beklemekte oluyorlar.

Kıbrıs’taki yerli halk, dünyadaki diğer ada sakinleri gibi her tatilde mutlaka yurt dışına gitmeyi tercih ediyor. Bu, her ada psikolojisini yaşayan için geçerli bir durum;  evde dinlenmek  yerine yurt dışına gitmek istiyorlar. Kıbrıs sakinleri Türkiye’de en çok alışveriş merkezlerine,  çok önemli spor müsabakalarına gitmeyi seviyorlar. Mesela size sıradan gelen büyük bir avm, onlarda daha heyecanlandırıcı bir etki bırakıyor. Aylık kazançları harcamaya daha müsait olduğundan taksi kiralayan akrabalarıma şahit olmuştum. Genelde gezerler ancak elleri boş dönmezler.